zondag 31 juli 2005
L.S.
Bij toeval kwam ik op julie website uit. Erg mooi en informatief. Jaren heb ik gedacht dat ik de enige nederlander was die interesse had voor het bosje tussen het Zeegserloopje en het fietspad. In het voorjaar kwam ik daar veel om te kijken naar de wilde planten (zevenster, eenbes, weidegeelster etc..). In mijn beleving was dat stukje bos het mooiste plekje van Nederland. Ik wist niet dat het bos aan de andere zijde van het weiland ook bij adderhorst hoort, ook heb ik niet geweten dat er een huis was met deze naam. Zo zie je maar weer nooit te oud om iets te leren.
Veel succes met jullie verbouw plannen. groeten Henk Jan Rutgers
NB: Als jullie toevallig nog oude foto's hebben waar herkenbare delen van zeegse / schipborg op staan houd ik me aanbevolen (tja, kan het niet laten om daar toch even naar te vragen)
zaterdag 23 juli 2005
Lieve Allemaal,
Het is vakantie, dus eindelijk eens rustig virtueel flaneren. Wat een prachtige en ontroerende website hebben jullie gemaakt! Ook de kleuren passen zo helemaal en ik weet meer van dit dierbare plekje grond en de mensen die daarbij horen en hoorden dan ooit. Een eigentijds en ander vervolg op "Op en Om". Het vreemde is dat je dan ook een beetje trots bent, hoewel je er werkelijk niets aan gedaan hebt. Tsja. Heb ik er dan zelf helemaal niets aan toe te voegen? Iets onmiskenbaars?
Dat is er wel. De kleine das alleen piepend in een hol tussen de wortels van de boom. De voetbal rolde er die zomer naar toe. Kleine ogen in het donker, witte streep en grijs, zwak schommelend rechtop. Was het 1971 of 1970? Was ik 6 of 5? Het schemerde al en iedereen kwam kijken. Nog zie ik het grote lijf van een van Klaassens tussen mij en Das schuiven. Er was iets mee en het is niet meer goed gekomen. Ik heb nooit meer een das gezien, behalve deze ene kleine. Zelfs bij DAS rechtsbijstand ontkomt mijn hoofd niet aan een klein memento mori voor de laatse Das van Adderhorst. Wilde dieren zijn soms toch verzekerd. Verzekerd van een plaatsje in het geheugen. Een leven lang.
Liefs Onno
zondag 10 juli 2005
Lucie van Veldhuizen en Casper Wendt vinden het een geschikt moment voor een wandeling. Die zelfde zondag ontvangen we een e-mail met 2 bijlagen per direct verzonden: Onder de wandeling kwamen we deze Adder tegen. Gelukkig was hij, ondanks onze bedreigende aanwezigheid (ik stapte er bijna op), niet agressief en waarschijnlijk nog jong. Groeten, Casper en Lucie". De techniek staat voor niets, en we zijn blij dat er geen ongelukken gebeurd zijn. Die zomeravond konden we het allemaal nog eens navertellen bij het vuur in de wei.
juni 2005
Het artikel uit 'Zin' roept kristalheldere beelden op bij een 87-jarige dame die de beste herinneringen bewaart aan de radiopraatjes van professor Adriaan van Veldhuizen, en aan zijn zoon Gijs van Veldhuizen, destijds predikant te Nigtevecht: "Dat was een frisse wind". Mevrouw omspant drie generaties Adderhorst.
Klik hier of op de afbeelding om haar ingezonden brief te lezen.